Zachód słońca na wzgórzu Tara
Samhain: A Liminal Time
Samhain - czas graniczny, czas początków i zakończeń oraz światła i ciemności. Jest to czas, w którym zasłony między światami są najcieńsze, ponieważ światło słońca umiera jesienią tego roku, a ciemność dociera do każdego przedłużającego się zasięgu ziem. Nadszedł czas, aby przypomnieć sobie cały rok, zebrać się razem i uchronić przed mocami, które tej nocy wyruszają do świata śmiertelników. To jest Samhain.
Znaczenie słowa Samhain pochodzi od staroirlandzkiego oznaczającego „koniec lata” (lato = samh i koniec = fuin; dla porównania, współczesne słowo irlandzkie na lato to samhradh, a Samhain wciąż jest nazwą miesiąca listopada w Irlandii). Celtowie uznali zachód słońca za początek dnia, dlatego chociaż Samhain faktycznie przypada 1 listopada, obchodzono by go od zachodu słońca poprzedniej nocy, 31 października. Jest to jeden z czterech głównych festiwali w celtyckim pogaństwie, składający się na „kwadrans”, dni między równonocy i przesilenia.
Zwyczaje na całym świecie celtyckim
Święto Samhain ma wiele nazw i jest obchodzone inaczej w krajach celtyckich. Teraz jest to synonim świątecznego Halloween, starsze tradycje stają się bardziej nowoczesne, a inne powróciły do swoich korzeni, a niektóre po prostu są częścią współczesnych uroczystości. Ponieważ większość legend i aspektów pochodzi z Irlandii, zacznijmy od…
Oiche Shamnha, czyli Noc Samhain, jak nazywa się ją na Szmaragdowej Wyspie. Tej nocy zmarli i Aos Si (znani również jako wróżki, ale z miłości do wszystkiego, co cudowne na świecie, nie nazywaj ich tak; raczej skorzystaj z alternatywy, takiej jak Lśniący, Sprawiedliwi, Szlachta oraz Władcy i Damy) wychodzą ze swoich kopców i odwiedzają nas z Zaświatów, ze względu na zasłonę między światami będącymi najcieńszymi w Samhain. Mądrze jest pozostać w domu na Samhain, a przynajmniej mieć towarzyszy podróży, ponieważ gospodarze Aos Si porywają cię i zabiorą do swoich królestw. Rodziny pozostawiają wolne miejsce przy stole, aby ich przodkowie mogli do nich dołączyć. W przypadku zarówno gości z Innego Świata, prezenty z jedzeniem i piciem pozostałyby poza domem, aby ich uspokoić i stłumić wszelką złość lub psoty, które miały w zapasie.
W Samhain zgasłyby pożary gospodarstw domowych, które miałyby zostać wznowione ze wspólnego ogniska, w celu oczyszczenia domu i rozpoczęcia nowego roku. Wzgórza Tara i Tlachtga są szczególnie związane z tym miejscem lokalizacji festiwali ognia. Inną lokalizacją związaną z Samhainem jest Oweynagat („jaskinia kotów”) w hrabstwie Roscommon, gdzie wychodzą gospodarze Innego Świata.
Samhain ma znaczenie w wielu mitach irlandzkich i w irlandzkiej religii politeistycznej. Cykl Ulster kilkakrotnie wspomina Samhaina. Jest to pierwszy dzień kwadrantu omawiany przez bohaterkę Emer z Emirii Tochmarc. Późniejsze sagi Mesca Ulad i Serglige Con Culainn zaczynają się w Samhain. Irlandzki bohater Fionn Mac Cumhaill chroni Tarę przed bogiem Aillenem w Samhain. Dagda, Irlandzki Wszechmogący, ma romans z The Morrigan, irlandzką boginią bitew i walk w Samhain, aby zapewnić sobie zwycięstwo w bitwie. Morrigan jest sama z Samhain, gdy tej nocy jedzie rydwanem z Sidhe w Cruachan, ciągnięty przez jednorożca! Ciemniejsze związki występują z Donnem, celtyckim bogiem umarłych, oraz z Cromem Cruaichem, bóstwem mającym powiązania z rytualną rzeźą.
Szkocja ma najwięcej wspólnego z festiwalem w Irlandii, a nawet nazwa Oidhche Shamhna jest bardzo podobna (co jest naturalne, ponieważ oba są językami gaelickimi gidelickimi).
Pogańskie tradycje Samhaina są nadal silne w Szkocji, a gry wróżbiarskie są nadal rozgrywane, ponieważ wróżbiarstwo jest łatwiejsze, gdy zasłona jest cienka. Robert Burns, najbardziej znany poeta szkocki, napisał wiersz Halloween, który zawiera wiele odniesień do pogańskich praktyk, które kontynuowane były w szkockich tradycjach Halloween również w jego czasach. Kilka przykładów to, że młode kobiety obierają jabłko, a następnie sprawdzają, jakie imię jest wypisane, ponieważ mogłoby to powiedzieć imię twojego przyszłego męża, a zaręczone lub nowożeńcze pary położyłyby orzechy, czasami podawane jako orzech laskowy, w ogniu i to, czy orzechy pozostały razem w płomieniach, czy też się rozdzieliły, byłoby oznaką ich przyszłego szczęścia, tak jakby orzechy syczały i pluły na siebie. Nowszą tradycją w Szkocji jest jedzenie pasztetów wieprzowych lub bułek kiełbasianych. Z powodu ustawy o czarownicach z 1735 r. Jedzenie wieprzowiny było nielegalne, więc kiedy akt ten zakończył się w latach 50. XX wieku, potrawy stały się bardzo popularne na Halloween w Szkocji.
W tradycji gaelickiej, a zwłaszcza w Szkocji, Cailleach jest boską wiedźmą, która reprezentuje zimę, a jej rządy zaczynają się w Samhain i trwają do pierwszego lata w Bealtainn. Zachodnie wybrzeże Szkocji każe jej myć swoją wielką kratę przez trzy dni, po czym ląd pokrywa się śniegiem.
W Walii nazywa się Nos Calan Gaeaf. Nazwa pochodzi od łacińskiego terminu na pierwszy dzień miesiąca (kalendarz) i walijskiego na zimę. Był to jeden z Ysbrydnos, dzień, w którym duchy wędrowały za granicę, drugim był Bealtainn. Charakterystyczną walijską tradycją jest to, że rodziny umieszczały kamienie wokół ognia z ich nazwiskami. Jeśli rano zabrakło ci kamienia, możesz zaplanować śmierć w tym roku. W tradycji walijskiej duch zwany Yr Hwch Ddu Gwta przybiera postać czarnej lochy i wędruje po wsi z bezgłową kobietą.
Na wyspie Man obchodzi się Hop-tu-Naa. Podobnie jak w innych krajach celtyckich, latarnie są rzeźbione z rzepy, zwanej przez Manx szwedami. W Nop-tu-Naa zastosowano również wróżenie, ponieważ rodziny rozrzucały popioły przy drzwiach. Kierunek pierwszego odcisku stopy miałby decydować o tym, czy w tym roku w domu ma nastąpić śmierć (skierowana na zewnątrz) czy poród (skierowana do wewnątrz). Przyszłość można również zobaczyć w snach, kradnąc solne śledzie sąsiada i jedząc je przed snem. Zastanawiające jest, kto był wystarczająco głupi, aby zostawić śledzia solnego na wystawie tej nocy!
Rytuały
Druidzi nie zostawili pisemnych zapisów, ale raczej używali ustnej tradycji, która wymagała dziesięcioleci szkolenia. Z tego powodu oraz ze względu na zdolność Rzymian do uwięzienia kulturowego tych, które podbili lub zaakceptowali, nie ma żadnych zapisów o żadnych rytuałach, nie mówiąc już o rytuałach Samhaina. Na szczęście nie powstrzymuje to współczesnych pogan od świętowania festiwalu swoimi własnymi rytuałami. Wszyscy celtyccy rekonstrukcjoniści, neo-poganie i wiccanie mają swoje własne style tworzenia rytuałów, ale w przypadku Samhaina zazwyczaj polegają na przyznaniu, że lato się kończy, a nowy rok zaczyna się, gdy robi się coraz ciemniej. Od tego momentu rytuały mogą się znacznie różnić, nawet w obrębie religii.
Wielu rekonstrukcjonistów użyje w rytuale języka celtyckiego, aby stworzyć bliższą więź z przeszłością. Blog Celtic Reconstructionist Erynn, zatytułowany Searching for Imbas (imbas jest staroirlandzkim słowem poetyckiej inspiracji), utrzymuje doskonałe standardy akademickie, jednocześnie pozwalając jej inspirować się wprowadzaniem starożytności w nowoczesność. Oto pierwsza część jej rytuału Samhain, który obejmuje także ołtarz przodków, w którym używa ona języka szkockiego.
Scél lem dúib
Zapora Dordaid
Snigid gaim
Ro faith sam
Rorúad rath
Ro cleth cruth
Ro gab gnáth
Guigrann Guth
Gáeth ard úar
Ísel grían
Gair a rrith
Ruirthech rían
Ro gab úacht
Etti én
Aigre ré
É mo scél
Mam dla ciebie wieści
Jelenie Dzwony
Zima leje
Lato minęło
Wiatr jest silny i zimny
Słońce jest nisko
Jego kurs jest krótki
Morze płynie mocno
Bracken jest bardzo czerwony
Jego kształt został ukryty
Zew gęsi pąkli
Stało się niezwykłe
Zimno ogarnęło
Skrzydła ptaków
Sezon lodu
To są moje wieści
Wiele rytuałów wiccańskich podąża za podobnymi trendami, choć w języku angielskim, ale przywołuje także istoty inne niż celtyckie bóstwa, w tym Zimowy / Holly King i Wielką Matkę. Strony internetowe About Pagan-Wiccan (paganwiccan.about.com) i Patheos (patheos.com) mają wielu autorów, którzy dzielą się swoimi rytuałami. Rytuał Samhain autorstwa Patti Wigington na stronie About jest dość poetycki, zarówno pod względem brzmienia, jak i wyobrażeń. Do rytuału Patti używa ołtarza Samhain i robi z niego słomiane postacie Zimowego Króla i Bogini. Oto fragment jej rytuału:
Lato minęło, zima nadchodzi.
Posadziliśmy i
obserwowaliśmy, jak ogród rozrasta się,
trawiliśmy
i zebraliśmy żniwa.
Teraz jest na końcu.
Oczywiście wiele rytuałów Samhain obejmuje również aspekty przodków. Jak wspomniano powyżej, można wykonać ołtarz przodka. Niektóre elementy rytuału mogą przywoływać przodków, aby potwierdzić ich obecność, jak już rozmawialiśmy o ich bliskości o tej porze roku, oferując ofiary alkoholowe i tosty. Ogień jest kolejnym ważnym aspektem rytuałów Samhain, przy użyciu ognisk lub świec.
Przepisy
Colcannon to tradycyjne irlandzkie danie podawane na Halloween, czyli nowoczesna wersja Samhain. Małe monety były czasami ukryte w naczyniu, aby dzieci mogły je znaleźć. Służyło również jako narzędzie wróżenia dla młodych kobiet, aby znaleźć, z kim się pobiorą.
Składniki:
1 funt pasternaka
1 funt ziemniaków
1 funt jarmużu
1 szklanka pełnego mleka
4 łyżki. masło
Sól i pieprz
Sposób użycia: oczyść i obierz ziemniaki i pasternak. Umieść je na patelni z zimną wodą ze szczyptą soli i zagotuj. Po ugotowaniu wylej wodę. Podczas gotowania ziemniaków i pasternaku, zagotuj garnek z osoloną wodą i umieść liście jarmużu (po usunięciu środka) w garnku, gotując do miękkości. Gdy wszystko się skończy, ale nadal jest ciepłe, doprowadzaj mleko do wrzenia. Dodaj jarmuż do mieszanki ziemniaków i pasternaku, a następnie ubij we wrzącym mleku, używając wystarczającej ilości, aby uzyskać puszystość. Dodaj masło i przyprawy, a następnie podawaj z większą ilością masła topiącego na środku naczynia.
Barmbrack (anglikowana wersja irlandzkiego breac bairin) to irlandzki chleb, robiony z suszonych owoców, tradycyjnie pieczony na Samhain, chociaż oczywiście można go przygotować w dowolnym momencie. W Samhain przedmioty są zawijane i ukryte w mieszance ciast, które można znaleźć podczas jedzenia (wydaje się, że to zły pomysł, zanim dentyści byli powszechni!), Takie jak obrączka ślubna na szczęście małżeńskie, moneta na bogactwo, groszek na biedę, naparstek dla spinsterhood.
Składniki:
3, 5 szklanki mąki
½ łyżeczki cynamonu
½ łyżeczki mieszanej przyprawy
Sól
¼ łyżeczki gałki muszkatołowej
¾ oz. drożdże
½ szklanki drobnego cukru
1 szklanka ciepłego mleka
1 jajko
1 szklanka złotych rodzynek
1 szklanka czerwonych rodzynek
1/3 szklanki kandyzowanych owoców do wyboru
Do glazury potrzebujesz również 1 łyżkę. cukier i 2 łyżki. woda lub mleko
Wskazówki: Wymieszaj mąkę, przyprawy i sól. Wcieraj masło. Wymieszaj drożdże z 1 łyżeczką cukru i 1 łyżeczką mleka i odstaw, aż bąbelki się wzniosą. Dodaj resztę cukru i wymieszaj. Dodaj resztę mleka i jajko do drożdży, delikatnie mieszając. Dodaj mieszaninę drożdży do mieszanki mąki, delikatnie mieszając. Uklęknął dobrze, aż stał się sztywny, ale giętki. Dodaj suszone i kandyzowane owoce, delikatnie mieszając, ale dobrze. Zagniataj ciasto dobrze przez trzy minuty. Podziel na dwie porcje i dodaj do dwóch 7-calowych, nasmarowanych patelni z bochenkiem, dodając w razie potrzeby specjalne przedmioty. Przykryj ściereczką i odstaw na godzinę. Piec w piekarniku o temperaturze 350 stopni F przez około godzinę (powinien stać się złoty na wierzchu i upewnić się, że jest w pełni ugotowany). W przypadku glazury wymieszaj cukier z mlekiem lub wodą i szczotkuj bochenki, wkładając je z powrotem do piekarnika na 2-3 minuty. Wyjmij bochenki z piekarnika i ostudź na tacach chłodzących.
Mam nadzieję, że podobał ci się ten wypad do Samhain. Jest o wiele więcej, że zajęłoby to całą objętość, aby zmieścić wszystko, i to jeszcze zanim przejdziemy do Halloween! Na razie Slainte!
Do dalszej lektury i elementów wykorzystanych przy tworzeniu tego artykułu:
Dr Jenny Butler przeprowadziła szeroko zakrojone badania nad irlandzkim neo-pogaństwem i pisała obszernie o Samhain, takich jak Neo-Pagan Celebrations of Samhain .
Autorzy Carolyn Emerick i Pollyanna Jones napisali na ten temat
The Gaelic Otherworld (John Campbell and Ronald Black)
The Celts (Nora Chadwick)
Wróżka w krajach celtyckich (Walter Evans-Wentz)
Pogańskie religie starożytnych wysp brytyjskich: ich natura i dziedzictwo (Ronald Hutton)
Religia starożytnych Celtów (JA MacCulloch)
