Prawdziwe historie o duchach: W cieniu jej ojca

Nigdy nie mów żegnaj

Margaret Wilson dorastała w małej społeczności w Zachodniej Wirginii niedaleko od tej, w której dorastałem. Klientka mojej siostry niedawno skontaktowała się ze mną w sprawie domu, który odziedziczyła po ojcu.

Margaret wiedziała, że ​​mam pewną wiedzę na temat zjawisk paranormalnych i miała nadzieję, że mogę jej pomóc w niektórych kwestiach, których sama nie byłaby w stanie rozwiązać. Wyjaśniła, że ​​chociaż jej ojciec umarł, jego duch pozostał w domu, który teraz zajmowała. W trakcie kilku spotkań Margaret podzieliła się swoją historią z nadzieją, że razem możemy znaleźć sposób na wysłanie ojca w podróż, która go czeka.

Ojciec Margaret, Harold, zmarł w marcu 2016 roku w wieku osiemdziesięciu dwóch lat. Przez kilka lat cierpiał na zastoinową niewydolność serca, zanim ostatecznie zapadł w sen. Kobieta, która została zatrudniona jako jego opiekun, odkryła jego ciało, kiedy pewnego ranka przyjechała do pracy.

Tygodnie, które upłynęły od śmierci Harolda, były rozmachem umów pogrzebowych, spotkań prawników i sprzątania domu. Margaret jest jedynakiem, a ponieważ jedyne rodzeństwo jej ojca poprzedziło go śmiercią, ustalono, że była jedynym spadkobiercą jego majątku.

Margaret niewiele wiedziała o sytuacji finansowej ojca w latach poprzedzających jego śmierć. Dowie się, że w chwili jego śmierci był dość zamożny. Margaret odziedziczyła murowany dom, który posiadał jej ojciec, wraz z całą jego zawartością. Otrzymała także pokaźną sumę pieniędzy, kiedy wszystko zostało powiedziane i zrobione.

Dla kogoś, kto zmagał się z większością swojego życia, by związać koniec z końcem, dziedzictwo zmieniało życie. Margaret wkrótce wyprowadzi się ze swojego ciasnego domu do wynajęcia i wejdzie do domu, który teraz była jej własnością. Przyznaje, że czuła się winna, że ​​odejście ojca zabrało ją na właściwą ścieżkę, ale była wdzięczna za nowy początek.

Margaret od samego początku zdecydowała, że ​​zrobi dom swoim własnym, wykonując przebudowę i dekorację. Harold utrzymywał swój dom bez zmian od dziesięcioleci i to pokazało. Przez lata niewiele wyrzucał; w tym zbiór starych telewizorów konsolowych, z których żaden nie działał.

Usunięcie starego zajęło kilka tygodni, aby zrobić miejsce dla nowego, ale Margaret poczyniła ogromne postępy. Jedynym pokojem, który postanowiła pozostawić nietkniętym, była sypialnia ojca. Chociaż reszta domu została przemieniona w gusta Margaret, czuła, że ​​powinna zachować jego pokój jako rodzaj hołdu dla mężczyzny, który umożliwił jej nowe życie. To nie był jej gust, ale nie mogła zmusić się do zmiany; W każdym razie jeszcze nie.

Harold był weteranem wojennym, który był dumny z tego, że służył swojemu krajowi. Jego sypialnia była codziennym przypomnieniem jego patriotyzmu. Kołdra okrywająca jego łóżko była zszyta ręcznie w kolorach czerwonym, białym i niebieskim. Zasłony zawieszone w jedynym oknie zostały zaprojektowane w pasujący wzór gwiazd i pasków. Fotografie Harolda w jego mundurze w ramkach znajdowały się na komodzie i na nocnej szafce. Margaret odtąd dodała złożoną flagę, która była nałożona na jego trumnę, do kolekcji flag, które zdobiły pokój.

Gdy Margaret zamierzała wprowadzić tak bardzo potrzebne zmiany w wystroju domu, poczuła, że ​​w tym miejscu było coś nie tak. Pierwszymi, które potwierdziły jej podejrzenia, były jej dwa maltańskie psy, imbir i miód.

Margaret po raz pierwszy przyznaje, że jej psy są trochę wyprostowane, ale zawsze były dobrze wychowane. Pierwszej nocy w ich nowym domu pamięta, że ​​Honey siedziała na podłodze w kuchni z głową pochyloną do tyłu, gdy obserwowała, jak coś przesuwa się po suficie. Cokolwiek to było, co przyciągało uwagę psa, Margaret nie widziała.

Margaret zawołała imię Honey i pstryknęła palcami, ale nie mogła zwrócić uwagi psa. Miód był tak skupiony na tym, co widziała, że ​​niemal przewróciła się do tyłu, gdy przesuwała się nad głową. Jak tylko straciła go z oczu, Honey wróciła do rzeczywistości i podbiegła do Margaret, jakby zauważając ją po raz pierwszy.

Zachowanie psa było dziwne, ale Margaret pozwoliła incydentowi minąć, nie zastanawiając się nad tym zbyt długo. W następnych dniach Honey nadal wchodził w interakcje z czymś w domu, co tylko ona mogła zobaczyć. Z czasem jej tajemniczy towarzysz ujawni się Margaret. Okaże się rodzinne spotkanie, którego nigdy nie zapomni.

Seria dziwnych wydarzeń

Margaret nie jest do końca pewna, ile czasu minęło, zanim zaczęła obserwować w swoim domu wzór niewyjaśnionej aktywności. To, co początkowo wydawało się dziecinnymi psikusami, wkrótce przerodzi się w coś znacznie bardziej przerażającego.

Późnym wieczorem, niedługo po incydencie z Honey w kuchni, Margaret drzemała na jednym z krzeseł w salonie, kiedy nagle obudziła ją odgłos męskiego głosu. Ktokolwiek mówił, błąkał się po nim tonem przerażającym i hipnotycznym.

Margaret wiedziała, że ​​głos dobiega z kuchni, więc wstała z krzesła i cicho przeszła do następnego pokoju. Gdy dotarła do kuchni, osiągnęła szczyt za rogiem, żeby zobaczyć, czy nie jest w stanie dostrzec intruza. W pokoju było ciemno, więc włączyła włącznik światła, który natychmiast oświetlił okolicę.

Ku zdziwieniu Margaret mężczyzna nadal wylewał strumień słów, które nie miały dla niej żadnego sensu. Dopiero gdy zobaczyła źródło tyrady, po raz pierwszy poczuła prawdziwy strach. Głos dochodził z ust jej psa, Kochanie.

Margaret zdaje sobie sprawę, jak szalone to brzmi, że pies kieruje kogoś, ale mówi, że stała i patrzyła na męski głos wydobywający się z jej maltańskiego. Kiedy odzyskała zmysły, Margaret pobiegła do salonu i złapała komórkę, chcąc nagrać to, co słyszy. Kiedy wróciła do kuchni, głos ucichł, a Honey zachowywała się jak dawna ja.

Musiało być tak dziwne i niepokojące; Margaret twierdzi, że powtórzyła się co najmniej dwa razy. Za każdym razem próbowała nagrać zdarzenie w trakcie jego trwania, ale głos ucichł za każdym razem, gdy próbowała uchwycić to na swoim telefonie.

Ze swojej strony Honey nigdy nie zdawała sobie sprawy z tego, co się dzieje. Margaret mówi, że piesek wydawał się zupełnie nieświadomy, gdy strumień bełkotu uciekł z jej ust. Drugi pies nigdy nie został dotknięty. Imbir zawsze znikała, gdy jej towarzysz się odegrał. Pojawiłaby się ponownie, gdy tylko Honey wyrwał się z transu.

Łatwo byłoby dojść do wniosku, że pies kierował Haroldem, odkąd zmarł w domu, ale Margaret jest nieugięta, że ​​głos, który usłyszała, nie był głosem jej ojca. Harold urodził się w Kentucky i zawsze zachowywał wyraźny akcent, którego ten głos nie posiadał.

Margaret długo po sobie zakończyła incydenty z psem przez długi czas. Naprawdę obawiała się, że zostanie zamknięta, jeśli podzieli się z kimś swoją historią. Takie rzeczy nie były możliwe, a jednak widziała je na własne oczy i uszy.

Niedawno, kiedy Honey „mówiła”, Margaret zaczynała się niepokoić, gdy musiała przejść przez starą sypialnię ojca. Niestety nie można było tego uniknąć, ponieważ jedynym sposobem na dostanie się do łazienki lub innych sypialni był pokój Harolda.

Margaret mówi, że wpadnie w zimny pot, gdy wejdzie do czegoś, co nazywa „pokojem flag”. Kilkakrotnie cierpiała na tak silne bóle w klatce piersiowej, że myślała, że ​​ma zawał serca. Jej obawy szybko ustąpiły, gdy odkryła, że ​​ból cudownie zniknął w chwili, gdy opuściła pokój ojca.

Czasami Margaret zastanawiała się, czy rzeczy, których doświadczała w domu, były rzeczywiste, czy tylko wytwory jej wyobraźni. Chciała czyjejś opinii o tym, co dzieje się w jej domu, ale nie wiedziała, z kim się skontaktować. To tam wszedłem na zdjęcie.

Poszukiwanie odpowiedzi

Historia Margaret od samego początku wzbudziła moje zainteresowanie. Kiedy po raz pierwszy rozmawialiśmy przez telefon, wahała się podzielić szczegółami dziwnego łańcucha wydarzeń, które miały miejsce od czasu, gdy zamieszkała w domu.

Kiedy wreszcie była przekonana, że ​​jestem po jej stronie; wrota się otworzyły. Wtedy dowiedziałem się o wydarzeniach, które skupiły się wokół Honey, a także o podejrzeniach Margaret, że w sali flag była złowroga obecność.

Nie twierdzę, że posiadam moce psychiczne lub coś podobnego i podkreśliłem ten fakt Margaret przed naszym pierwszym spotkaniem osobiście. Mogłem zaoferować moje opinie na temat tego, co działo się w jej domu w oparciu o moje doświadczenia z nawiedzeniami i innymi zjawiskami paranormalnymi. Uznaliśmy, że razem możemy dojść do sedna sprawy.

Margaret poprosiła mnie, abym przyszedł do domu, aby pokazała mi obszary, w których miała miejsce większość działań. Poznałem jej dwa psy, które były bardzo słodkie i przyjazne. Jednym z naszych pierwszych przystanków była kuchnia, w której Honey wielokrotnie zachowywała się w niewyjaśniony sposób.

Wszystko w pokoju wydawało się zupełnie normalne. W okolicy nie było żadnych mrocznych ani uciążliwych uczuć. Znałem strach związany z życiem w nawiedzonym domu i trudno go ukryć. W kuchni Margaret nie było takich zmartwień. Gdyby duch zamieszkał w domu; ten pokój nie był zainteresowany.

Margaret wyraziła już lęk przed sypialnią ojca, zanim wskazała mi ten kierunek. Kiedy nazywała to „pokojem flag”, nie żartowała. Gwiazdy i paski zdobiły prawie wszystko w zasięgu wzroku.

Nic w pokoju nie wydawało się czymś niezwykłym, dopóki nie sięgnąłem i nie dotknąłem ramki stojącej na komodzie. Gdy tylko go podniosłem, nagły porażenie prądem spowodowało, że upuściłem nie tylko zdjęcie, ale także telefon komórkowy, który trzymałem w drugiej ręce.

Wszystko stało się natychmiast. Nie wyrządzono żadnej krzywdy, ale incydent był dziwny i nieco przerażający. Uznałem, że metalowa rama musiała zareagować na mój telefon, ale nie jestem pewien, czy to w ogóle możliwe. Wydawało się, że to równie dobre wytłumaczenie tego, co się wydarzyło.

Gdy dalej rozglądaliśmy się po pokoju, stało się oczywiste, że nie byliśmy tam mile widziani. Trudno to opisać, ale to tak, jakby być w sklepie, kiedy ogłoszono, że drzwi zamkną się za pięć minut. Oboje czuliśmy się, jakby ktoś chciał skierować nas w stronę najbliższego wyjścia.

Margaret się nie myliła, mówiąc, że im dłużej ktoś pozostaje w pokoju, tym wyższy staje się poziom lęku. Po około pięciu minutach stania w pokoju flag i słuchania, jak Margaret dzieli się swoimi doświadczeniami, moje serce zaczęło bić szybciej. Gdy mówiła, czułem puls w uszach.

Moja gospodyni również wykazywała oznaki rozpaczy. W pewnym momencie poczuła się tak oszołomiona, że ​​musiała usiąść na brzegu łóżka. Kiedy to zrobiła, drzwi prowadzące z pokoju flag na korytarz nagle się zatrzasnęły. Dzięki temu oboje udało nam się nagrać go do salonu w rekordowym czasie.

Było całkiem jasne, że coś znajduje się w sypialni i że ceni sobie prywatność. Nie było sposobu, aby się upewnić, kim jest duch, ponieważ nic, co się działo, nie było unikalne dla żadnej osoby. Wydawało się prawdopodobne, że był to ojciec Margaret, ale ponieważ konsekwentnie utrzymywała, że ​​głos, który słyszała, nie był jego, sytuacja była nieco zagadkowa.

Czułem, że duch w domu należał do Harolda. Zaborczość, którą wykazywał w pokoju z flagą, polegała na tym, że ktoś miał osobiste przywiązanie do przechowywanych tam przedmiotów. Wędrujący duch nie dbałby o to, gdyby Margaret usiadła na łóżku lub gdyby nieznajomy dotknął oprawionego zdjęcia. Te rzeczy znaczyły coś dla Harolda i tylko on miał powód, by się nimi domagać.

Z ciekawości zapytałem Margaret, jaki był jej ojciec w życiu. Zaskakujące, że nie mogła wniknąć w jego osobowość. Wygląda na to, że ich kontakt był sporadyczny w ostatnich latach jego życia, więc nie była pewna, jak się zachował.

Margaret pamiętała, że ​​kiedy dorastała, jej ojciec był przez większość czasu nieobecny. Kiedy był w domu, przeważnie pozostawał sam dla siebie, woląc czytać zachodnie książki, które współdziałały z jego rodziną. Rodzice Margaret rozwiedli się, kiedy była nastolatką i przeprowadziła się z matką do domu, który był własnością jej babci.

Im bardziej Margaret ujawniała szczegóły swojego przeszłego związku z ojcem lub ich brak, tym bardziej czułem, że prawdopodobnie nadal był przywiązany do domu. Wyraziła wobec niego wielką niechęć, której nie próbowała ukryć. Ze swojej strony Harold również wydawał się mieć urazy.

Zdecydowanie mieli niedokończone sprawy, którymi należało się zająć, i to wymagałoby pomocy kogoś o zdolności jasnowidzenia, aby ułatwić ten proces. Nie mogłam pomóc Margaret, oprócz podania jej nazwy jedynego znanego mi medium w okolicy.

Plan działania polegał na naprawie płotów między ojcem i córką, które, miejmy nadzieję, pozwolą Haroldowi odejść z życia, które znał, i przejdą do zaświatów. Od samego początku było oczywiste, że w mediach zlecono jej pracę.

Spalone mosty

Medium, z którym skontaktowała się Margaret, dama o imieniu Celeste, była osobą zaznajomioną z przypadkami, w których uparty duch nie chciał oddać swojego ziemskiego majątku. Poznałem Celeste, kiedy wręczyła mi swoją wizytówkę na festiwalu popkultury. Tamtego dnia wywarła na nim spore wrażenie i czułem, że jeśli ktokolwiek może pomóc Margaret, to będzie ona.

Rozumiałem, że Celeste odwiedziła dom Margaret niedługo po tym, jak się ze sobą skontaktowali. Według Margaret, medium wyczuwało obecność niespokojnego i bardzo zaniepokojonego ducha, gdy tylko weszła do domu.

Na jej prośbę bardzo mało powiedziano Celeste o wydarzeniach, które miały miejsce w domu. Poinformowała Margaret, że chce usłyszeć tylko podstawy i nic więcej. Nie powiedziano jej o głosie, ani nie wiedziała, że ​​pokój flagowy był miejscem, w którym miała miejsce większość działań. Celeste wiedziała jedynie, że w domu nastąpiły zakłócenia, które odziedziczyła Margaret.

Margaret powiedziała, że ​​w chwili, gdy Celeste spojrzała na psy, które pochyliła się i podniosła Miód. Następnie spokojnie poinformowała Margaret, że psa użyto jako kanału dla kogoś, kto odszedł. Celeste powiedziała Margaret, że większość ludzi uważa, że ​​zwierzęta wyczuwają obecność duchów, ale nie jest to do końca prawda.

Celeste wyjaśniła, że ​​podobnie jak ludzie, tylko niektóre zwierzęta są wrażliwe na świat duchów. Jej zdaniem Honey była starą duszą, która pozwoliła się jej wykorzystać widmowi kogoś, kto mieszkał kiedyś w domu Margaret.

Gdy szli przez pokoje, Celeste wyczuła, że ​​kuchnia była ulubionym miejscem ducha rezydenta. Opisała istotę jako człowieka, który żył długim życiem, ale nie osiągnął wielu celów, które sobie wyznaczył. Celeste czuł, że był kimś, kto żył przez pewien czas za granicą, walcząc na wojnie. Opowiedziała, że ​​był to jedyny czas w jego życiu, w którym był naprawdę szczęśliwy. Margaret dokładnie wiedziała, do kogo odnosi się Celeste, ale milczała zgodnie z jej instrukcjami.

Kiedy kobiety weszły do ​​pokoju flag, Celeste poinformowała Margaret, że to była jego sypialnia. Następnie powiedziała, że ​​mężczyzna był bardzo zdenerwowany, że przeszkadzają jego rzeczom. Był też zły, że Margaret przebudowała dom. Celeste słyszała, jak mówił, że ona (Margaret) musi trzymać ręce z dala od jego rzeczy.

Po kilku minutach spędzonych w pokoju flag Celeste powiedziała Margaret to, co już wiedziała: osobą nawiedzającą dom był jej ojciec. Medium powiedziało jej, że nie przestał mówić przez cały czas, gdy byli w pokoju. Powiedziała, że ​​jego słowa wylewały się w potoku wrogości, skierowanym głównie do Margaret.

Harold nie chciał przede wszystkim Margaret w swoim domu i był zdenerwowany, że nie wyjdzie, mimo że wielokrotnie ją rozkazywał. Następnie powiedział, że użył psa jako środka komunikacji, odkąd Margaret zdawała się skupiać na tym zwierzęciu, ale jego plan nie zadziałał. Z jakiegoś powodu jego słowa nie tłumaczyłyby się właściwie, co spowodowałoby, że zginęły na córce. W końcu porzucił ten pomysł i uciekł się do fizycznej próby usunięcia jej ze swojej sypialni za każdym razem, gdy weszła, ale jego próby tylko przyprawiły ją o zawrót głowy.

Celeste przypomniała sobie, że Harold był jednym z najbardziej sfrustrowanych duchów, jakie kiedykolwiek spotkała. Najwyraźniej długo czekał na okazję, by uwolnić wszystkie swoje stłumione uczucia wobec córki, którą uważał za intruza.

Margaret i Celeste poszły do ​​salonu, aby omówić wszystkie rzeczy, których medium doświadczyło w sypialni. Margaret nie była zaskoczona większością tego, czego nauczyła się tego dnia. Jej ojciec zawsze chciał być sam i najwyraźniej nic się nie zmieniło. Pytanie brzmiało teraz, jak naprawić tę sytuację.

Celeste poinformowała Margaret, że chociaż poczuła obecność Harolda w domu, gdy tylko weszła do drzwi, był zakorzeniony w sypialni. Zasugerowała, że ​​przeprowadzi dokładne czyszczenie, po czym Margaret powinna usunąć z pokoju wszystko, co pozostało z życia jej ojca.

Choć brzmiało to surowo, Celeste uważała, że ​​był to jedyny sposób, aby poinformować Harolda, że ​​dom, który znał, nie jest już jego. Z tego samego powodu musiał zrozumieć, że był intruzem w tej sytuacji, a nie jego córką. Harold był duchem, który nie mógł zaakceptować śmierci. Zadaniem Celeste byłoby przekonanie go, że nie ma innego wyjścia.

Droga do przebaczenia

Celeste zajęło kilka dni, aby zebrać rzeczy, których potrzebowała, aby pomóc Haroldowi w drodze. W międzyczasie Margaret przygotowała sprzątanie pokoju z flagami, gdy tylko medium pozwoli jej to zrobić.

W dniu oczyszczenia Celeste poprosiła Honey i Ginger o wejście do budy. Wyjaśniła, że ​​skoro Miód był otwarty na działalność duchową, istniała niewielka szansa, że ​​Harold spróbuje wykorzystać ją jako miejsce, w którym ukryje się przed śmiercią. Margaret zobowiązała się i upewniła, że ​​psy wyszły z domu, kiedy przybyła Celeste.

Medium zaczęło się od oświetlenia pakietu szałwii i błogosławienia domu od góry do dołu. Następnie odmówiła modlitwę, aby oczyścić dom z negatywnej energii i ucisku. Kiedy weszła do pokoju z flagą, oczyściła każdą przestrzeń wokół siebie, odmawiając modlitwę o przebaczenie i oświecenie.

Następnie Celeste skontaktowała się bezpośrednio z Haroldem. Powiedziała mu, że życie takie, jakie znał, już nie było. Zapewniła krnąbrną duszę, że wszelkie problemy, które miał z córką, nie zostaną rozwiązane przez jego pozostanie w domu. Następnie Celeste wręczyła Margaret płonącego mędrca i zachęciła ją do rozmowy z ojcem.

Margaret nie była pewna, co powiedzieć, ale w gruncie rzeczy wylała swoje serce na mężczyznę, którego ledwo znała za życia. Przez dłuższą chwilę mówiła o swoich urazach i poczuciu straty, że tak naprawdę nigdy nie miała ojca. W końcu zapewniła go, że zaopiekuje się jego domem i że znajdzie sposób, aby upewnić się, że nie zostanie zapomniany.

Celeste powiedziała Margaret, że jej ojciec miał trudności z decyzją o pozostaniu lub odejściu po wysłuchaniu słów córki. Wyczuła, że ​​przeraża go perspektywa śmierci i wciąż waha się, czy zaakceptować swój los. Celeste poinformowała go, bez żadnych wątpliwości, że nie ma wyboru. Decyzja została już podjęta za niego. Zapewniła go, że wszystko, co musiał zrobić, to odpuścić.

Krótko po tym, jak mędrzec spłonął i wszystkie błogosławieństwa zostały zakończone, obie kobiety poczuły zmianę energii w pokoju. Ciężar został zdjęty nie tylko z domu, ale także z Margaret. Po raz pierwszy od dłuższego czasu czuła się dobrze we własnym domu.

Celeste po raz ostatni przeszła przez dom i oświadczyła, że ​​nie czuje już obecności żadnych duchów. Zasugerowała, żeby Margaret jak najszybciej opuściła sypialnię. Kiedy to zadanie zostało zakończone, powiedziała, że ​​wróci, aby dokonać kolejnego błogosławieństwa w pokoju. Zaczynając od czystego konta, mam nadzieję, że raz na zawsze uspokoi sprawę.

Margaret postępowała zgodnie z instrukcjami przekazanymi przez medium do listu. Pokój z flagą został przekształcony w biuro domowe bez śladu Harolda. Mimo to Margaret złożyła ojcu obietnicę i zamierzała ją dotrzymać. Nie zostanie zapomniany; dopilnuje tego.

Kiedy Celeste wróciła, aby dokonać błogosławieństwa na tym, co było pokojem flag, zauważyła, że ​​w domu nie było żadnych oznak zjawisk paranormalnych. Czuła, że ​​duch Harolda wreszcie się posunął.

Zanim Celeste wyszła tego dnia, Margaret powiedziała jej, że musi jej coś pokazać. Kobiety wyszły na zewnątrz do starannie zaprojektowanego ogrodu pamięci, który został zbudowany na podwórku. Betonową ławkę ustawiono obok małej wiecznej fontanny otoczonej czerwonymi, białymi i niebieskimi kwiatami.

Na ławce wygrawerowano imię Harolda oraz daty jego służby wojskowej. Po zawarciu pokoju z mężczyzną, którego żałowała, że ​​nie znała lepiej w życiu, Margaret dodała także słowa „Umiłowany Ojciec”, aby przypomnieć, że Harold ostatecznie poświęcił swoją córkę.