Zrozumienie Fylgjur

Fylgjur (liczba mnoga Fylgja) są opisywane jako nadprzyrodzone duchy stróżów, związane z linią rodzinną, o których mówi się, że towarzyszą człowiekowi przez całe życie. Podobnie jak wiele pojęć w mitologii nordyckiej, Fylgja jest czasem trudna do zrozumienia lub wyjaśnienia.

Fylgja, przetłumaczona ze staronordyckiego, oznacza „ktoś, kto towarzyszy” [1]. Mogą pojawiać się na dwa sposoby.

Pierwsza to forma zwierzęca, którą można opisać jako rozszerzenie aspektu lub cechy charakterystycznej konkretnej rodziny. Wydaje się, że ucieleśniają ducha i kierują tym, którego wybierają, lub wykonują dla nich uczynki.

Maria Kvilhaug przetłumaczyła i streściła pracę naukową profesora Else Mundal na temat „Fylgjemotiva i norrøn litteratur” (Fylgjur Motifs in Norse Literature) [2]:

„Zwierzęcy motyw fylgji czasami miesza się z motywem húgr. [Húgr (liczba pojedyncza rodzaju męskiego) oznacza„ zamiar ”, „ pragnienie ”, „ myśl ”, „ dusza ”, „ serce ”i wydaje się być częścią człowieka dusza, która może poruszać się poza ciałem w kształcie zwierzęcia]. Manna hugir [„intencje ludzi”] czasami zastępuje termin manna fylgjor [„naśladowców” ludzi] i zwykle pojawia się w kształcie wilków. związane z zaciętą pasją i pożądaniem (lub chciwością i głodem) są ściśle związane z húgr. Pozostałe zwierzęta wyglądają jak manna fylgjor. ”

Drugi opis z „Fylgjemotiva i norrøn litteratur” wyjaśnia, w jaki sposób Fylgjur to kobiety. Działają jako strażnicy rodziny i przywiązują się do jednostki od urodzenia, podążając przez pokolenia w dół określonej linii. Prawdopodobnie będą reprezentować matkę przodków. Wiemy, że matki były celebrowane, a duchy rodowe kobiet były określane jako „Dísir” (co oznacza „Panie”). Te duchy są związane z rodziną, z której są matriarchalnymi przodkami, i mogą być zarówno życzliwe, jak i wrogie. Dísir zostaną omówione i zbadane w ich własnym artykule w najbliższej przyszłości.

Termin Dísir obejmuje szersze spektrum kobiecych duchów i istot w mitologii nordyckiej, ale Fylgja jest szczególnie duchem, który prowadzi i chroni człowieka, i jest związany z ich losem i „hamingja”. Powszechnie uważa się, że Fylgja może porzucić swojego wybranego śmiertelnika, jeśli ich zachowanie jest złe, niegodziwe i naraziłoby imię rodziny na złą reputację.

Maria Kvilhaug dodaje:

„Fylgja kobieca jest nadprzyrodzoną żeńską istotą, która działa jak duch stróża klanu, a zwłaszcza wodza klanu. Byli również przywiązani do poszczególnych osób, ale byli nieśmiertelni i zdawali się być przywiązani do konkretnych rodów podążających za osobą z każdego pokolenia. Mundal wierzy, że reprezentują duchy przodków, część kultów przodków, które, jak wiemy, istniały wśród Wikingów.

Każda istota ludzka może mieć jedną lub więcej kobiet fylgja. Niektóre są widoczne, podczas gdy inne są niewidoczne. Z widocznego fylgjur dana osoba ma ograniczoną liczbę (2-3-9), z niewidzialnych całe stado. Wyznawcy są nosicielami majątku indywidualnego lub klanu. Obserwatorka często pojawia się w snach, ale także w wizjach. ”

Fylgjur w Sagach

Te duchy pojawiają się w Historii spalonego Njála z islandzkiej sagi Njála. Opowieść o waśniach i zemstach. Uważa się, że dzieło pochodzi z lat 1270–1290 [3].

W publikacji tej sagi z 1900 r. Sir George Webbe Dasent opisuje „Przesądy rasy” we wstępie do dzieł i wspomina o roli Fylgji w społeczeństwie przedstawionym w tej opowieści;

„Northman miał wiele przesądów. Wierzył w dobrych i złych gigantów, w mroczne elfy i jasne elfy, w nadludzkie istoty, które wypełniały szeroką przepaść, jaka istniała między nim a bogami. duchy, które podążały za konkretnymi osobami i należały do niektórych rodzin - przekonanie, które wydaje się wyrosnąć z nawyku traktowania ciała i duszy jako dwóch odrębnych istot, które w pewnych momentach przybrały odrębne kształty cielesne. przybrał ludzki kształt, w innych przybrał formę jakiegoś zwierzęcia, który miał zapowiadać charakter człowieka, do którego należał. W ten sposób staje się u niedźwiedzia, wilka, wołu, a nawet lisa. kobiety lubiły przybrać kształt łabędzi.

Zobaczyć własną fylgję było pechem, a często znakiem, że mężczyzna był „zły” lub skazany na śmierć. Tak więc, gdy Thord Freedmanson mówi Njalowi, że widzi, jak koza kłania się w jej krwi w „mieście” Bergthorsknoll, przewidujący mężczyzna mówi mu, że widział swoją własną fylgję i że musi być skazany na śmierć. Drobne i szlachetniejsze natury często widziały duchy stróżów innych.

W ten sposób Njal zobaczył fylgjur wrogów Gunnara, który nie dał mu spokoju przez całą noc, a jego dziwne uczucie wkrótce potwierdzają wieści przyniesione przez jego pasterza. Z fylgji jednostki łatwo było dojść do jeszcze bardziej abstrakcyjnego pojęcia duchów opiekuńczych rodziny, która czasami, jeśli zbliża się wielka zmiana w domu, okazuje się nawet krzywdząca dla niektórych członków dom. ” [4]

Fylgjur jest nie tylko wspomniany w tej sadze, ale ich rola „przywoływania” pojawia się także wtedy, gdy w ich snach opisywani są jako odwiedzający bohaterowie opowieści.

Istoty te pojawiają się również w Sadze Ljosvetninga i są używane w formie walki duchowej. Gdyby postać miała potężniejszą Fylgję niż osoba, która ją przekroczyła, ta osoba poniosłaby jakieś nieszczęście. Wydaje się, że jest to wynikiem tego, że ich Fylgja nie była tak silna lub nie była w stanie obronić ich przed wrogiem.

Fylgja, Fetches i Witchcraft

W anglosaskich i późniejszych zabobonach angielskich zwierzę Fylgja stało się znane jako fetch. Trudno powiedzieć, czy pierwotnie było to samo stworzenie, które pojawia się w literaturze islandzkiej, czy też jest to podobne pojęcie. Pobranie w brytyjskiej tradycji czarów to duch zwierzęcy lub żywe zwierzę, które pozwoliłyby jego „właścicielowi” na podróżowanie z nim lub wysyłanie go w celu załatwienia magicznych działań lub podróży duchowych.

Bardziej powszechne jest, że ściąganie wiedźmy jest przedstawiane jako znajome; zwierzę fizyczne, które pomaga praktykującemu w jej pracach. Wiele opowieści ludowych opisuje, w jaki sposób zwierzęta te mogą zostać przemienione wiedźmę, a także obrażenia fizyczne odniesione przez zwierzę porównywalne z obrażeniami wiedźmy po przywróceniu jej do ludzkiej postaci. Ta zmiana kształtu pojawiła się również jako koncepcja nordycka.

We współczesnej zrekonstruowanej duchowości pogańskiej Fylgja może być postrzegana jako towarzysząca jej duchowa istota lub zwierzę, które mogą odwiedzać cię we śnie lub pojawiać się, jeśli ćwiczysz Seiðr, pracujesz w transie lub wyruszasz w podróż duchową. Ludzie czasami czują, że ich Fylgja biegła przed nimi podczas podróży w sensie fizycznym.

Zaleca się ostrożność dla ciekawskich, którzy chcą odkryć te istoty. Ich moce są dobrze udokumentowane w islandzkich Sagach, mówiąc, jak mogą obdarzyć hamingją lub szczęściem tych, na których uczęszczają, a nawet pomóc ukształtować los człowieka. Jeśli ich nie podobasz, mogą cię opuścić, lub korzyści, które przynoszą, mogą zostać odwrócone.